به گزارش «تابناک»، اظهارات هفته گذشته وزیر خارجه امارات در محکومیت سفر رئیس‌جمهوری کشورمان به جزیره ابوموسی و اظهارات و اقدامات گستاخانه و توهین‌آمیز بعدی مقامات این شیخ نشین، با تحریک احساسات ملی ایرانیان، جوی از نارضایتی عمومی را در میان مردم پدید آورد؛ اما گویا دستگاه دیپلماسی کشور در همراهی با این جو، چندان موفق نبوده است.
بنا بر این گزارش، ادعاهای بی‌پایه مقامات اماراتی ـ که از اعتراض به سفر آقای احمدی نژاد آغاز شد ـ کم کم ابعاد گسترده‌تری یافته و به تلاش برای جهانی کردن این موضوع از طریق اشاره وزیر خارجه امارات به شورای امنیت و دادگاه داوری بین‌المللی رسیده است.
از سوی دیگر، کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس ـ همان گونه که انتظار می‌رفت ـ برای حمایت از موضع امارات گرد هم آمدند و سفر آقای احمدی نژاد را نقض آشکار حاکمیت امارات بر جزایر سه‌گانه خوانده و مدعی شدند این سفر حقایق تاریخی را تغییر نخواهد داد!
اما تلاش‌های ضدایرانی شیخ نشین امارات به سخنرانی و صدور بیانیه محدود نشد و دستگاه دیپلماسی این کشور، کارهایی کرد که در عرف دیپلماتیک، در بر دارنده مفاهیم مهمی است.
بنا بر این گزارش، روز پس از سفر آقای احمدی نژاد، این شیخ نشین سفیر خود را از ایران فراخواند و چند روز بعد، سفیر جمهوری اسلامی ایران به وزارت خارجه امارات احضار شد تا شنونده اعتراض اماراتی‌ها باشد.
اما در میانه این همه کشمکش، دستگاه دیپلماسی ما چه کرد؟!
از زمان انتشار نخستین سخنان اهانت‌آمیز و خارج از عرف وزیر خارجه امارات در هفته گذشته، انتظار در محافل تخصصی و همچنین در میان توده‌های مردم، این بود که وزارت خارجه ما، دست‌کم سفیر ایران در این کشور را فرا بخواند و با احضار سفیر امارات، مراتب اعتراض ایران را رسما به این کشور اعلام کند؛ یعنی دقیقاً کاری که طرف مقابل انجام داد!
اما وزارت خارجه ما در این موضوع چنان رفتار می‌کند که گویی اصولاً حق با طرف مقابل است و این ما هستیم که از نظر شواهد تاریخی و سیاسی در موضع ضعفیم! مردم ما خواهان کاری جدی و عینی از سوی دستگاه دیپلماسی کشور بودند؛ اما دریغ از یک بیانیه رسمی و دریغ از یک سخنرانی رسمی از سوی وزیر امور خارجه!
اوج همت مسئولین وزارت خارجه ما، ایراد سخنانی از سوی «امیر عبدالهیان»، معاون عربی و آفریقایی وزارتخانه بود که سفر آقای احمدی نژاد را موضوعی داخلی و در چهارچوب سفر استانی رئیس‌جمهور دانست؛ این بدان معناست که در واقع، وزارت خارجه ما به جای اعتراض و توضیح خواستن از طرف مقابل، در صدد توضیح دادن درباره چیزی برآمده که اصولاً به کشوری خارجی هیچ ارتباطی ندارد.
اما آیا این توضیح واضحات از سوی معاون وزارتخانه، کاری درخور گستاخی‌های شیخ‌نشین امارات بود؟!
هرچند در روزهای اخیر، اظهارنظرها و کارهایی از سوی شخصیت‌های گوناگون کشور در اعتراض به اقدامات امارات صورت گرفت، موضع رسمی طرف مقابل باید رسما و از موضع رسمی شناخته شده بین‌المللی، یعنی وزارت امور خارجه ایران پاسخ داده شود و هیچ دستگاه و سازمان دیگری، جایگزین آن نیست.
گویا کم کم باید از وزارت خارجه قطع امید کرد و در این زمینه به دیگر شخصیت‌های رسمی کشور دل بست. شاید در این مورد نیز همچون اصل سفر به ابوموسی که با استقبال گسترده مردمی ـ از هر دسته و تفکر ـ روبه‌رو شد، این بار نیز خود رئیس‌جمهور باید پا پیش بگذارد. یا شاید مجلس شورای اسلامی به طور جدی وارد موضوع شده و در این مورد از وزیر توضیح بخواهد!
به هر حال، آنچه مسلم است این که مردم، خواهان چیزی بسیار بیش از آنچه تاکنون انجام گرفته هستند. مردم ما بارها و بارها نشان داده‌اند، حاضرند از همه چیز خود بگذرند، ولی ذره‌ای از خاک میهنشان را به دست بیگانه نسپارند. لطفاً یک نفر این موضوع را به شیوخ اماراتی بفهماند!
